‘Acteurs laten spelen of mensen verbinden’
Als je het reilen en zeilen van organisaties even terugbrengt tot de kern, dan wordt het succes van organisaties altijd bepaald door de mate waarin mensen op het juiste moment en op een gepaste wijze verantwoordelijkheid kunnen en willen nemen voor zichzelf, anderen, de omstandigheden en de gewenste resultaten.
Om deze verantwoordelijkheid te duiden, hebben we gemeend dat we mensen in organisaties een functie(profiel) moeten geven, zodat heb duidelijk is waarvoor ze in huis zijn. Ik weet echter niet of dat achteraf wel zo’n gelukkige ontwikkeling is. Werken we nu met acteurs die een rol vervullen of werken we met mensen die ergens in geloven en daar harder voor/door gaan lopen als we hen daartoe nadrukkelijk uitnodigen?
Ik geloof dat een medewerker die een rol vervult een andere output levert dan een gepassioneerd mens dat verantwoordelijk neemt voor iets waar hij in gelooft, waar hij zich aan verbindt. Zo langzamerhand lijken organisaties verstrikt te raken in de speelfilm die zij zelf hebben gecreëerd. Zij hebben rollen aangewezen en acteurs gevonden, die bereid zijn tegen een vergoeding te doen wat er in het script staat!
De tijden zijn heel hard aan het veranderen. We hebben behoefte aan mensen die zich voortdurend kunnen verbinden aan een continue verschuivende organisatie-ambitie. Klantgroepen veranderen namelijk razendsnel. Wendbaarheid, wendbaarheid en nog eens wendbaarheid is het concurrerend vermogen van deze tijd! De vraag is of voorgeschreven rollen nog wel voldoende flexibiliteit bieden. We zijn geneigd ze te volgzaam uit te voeren!
Het valt mij op dat medewerkers soms liever ‘klagen dan bijdragen’, met misbruik van ‘het gebrek een hiërarchie’ als motivatie. ‘Dat kan ik niet beslissen, daarvoor moet je in het managementteam zitten.’ Met de beschrijving van verantwoordelijkheden hebben we ook hele groepen een houvast gegeven om het als excuustruus te gebruiken. Daarmee hebben we de groei van hun verantwoordelijkheidsgevoel klem gezet.
Ik geloof in ‘verantwoordelijke mensen’ en voorzie door het rationele sturen steeds meer ‘onverantwoordelijke functionarissen’. Laten we medewerkers weer aanspreken als groep mensen met al hun machtige en onmachtige eigenschappen. Stuur eens wat minder op het gemotiveerd doen van hun (film)rol en daag mensen uit om hun persoonlijk hoogste ambitie te verbinden met de hoogste ambitie van de organisatie.
Daag mensen uit om hun levensdoel om te zetten naar concrete activiteiten in hun dagelijkse werk waardoor ‘mens zijn en medewerker zijn’, hetzelfde is! Hierdoor loopt er geen energie meer weg in ‘het doen’ van de (acteurs)rol en vorm je samen, los van rol en hiërarchie, een voorwaardenscheppend team naar succes!
Geef een reactie